Luca op Bonaire

Laat ik deze weer beginnen met wat bewijsmateriaal: ik kan echt (een beetje) kiten. Joyce en Sicco hebben mijn laatste kiteles een paar honderd foto's geschoten en na wat speurwerk is het gelukt er een aantal te selecteren waarop ik goed uit de verf kom. Verder nog iets van huishoudelijke aard: de foto's van Sorobon en het golfavontuur heb ik schaamteloos gepikt van Joyce, net als enkele van de foto's van het bezoek aan de Pelikaan en de Zeeland. Zondag is mijn laatste vrije dag hier op het eiland, dus ik voel enorme druk. Ik moet tenslotte het maximale eruit zien te halen. Ik begin ’s ochtend met een bezoek aan de open dag van Defensie Caribisch Gebied. Aan de noordpier en de zuidpier liggen de Zeeland en de Pelikaan . Beide schepen zijn te bezichtigen en dat lijkt me wel wat. Beetje plaatjes schieten op zo een bootje is altijd leuk. Maar voordat het zover is eerst maar even rustig een cappuccinootje doen en de boel observeren. We (Joyce, Sicco en

Zondagmiddag is het weer kiteweer. Ik word verwend met een lekker zonnetje, al is de wind niet geweldig. Inmiddels snap ik dan dat ik een flinke kite krijg, zodat de wind mijn logge lijf uit het water kan sleuren. Een 12, wat dan weer staat voor een kite van 12 vierkante meter. Het gaat steeds beter, al heb ik nog duidelijk een voorkeursrichting. Naar rechts met de wind in mijn rug gaat inmiddels soepel. Ik kom vrij makkelijk uit het water en ben met regelmaat in staat om flinke stukken te kiten. Af en toe heb ik de kite zelfs zo goed onder controle (denk ik), dat ik voorzichtig wat ga experimenteren. Meestal duurt dat maar even... Naar links is nog wel een dingetje. Om de één of andere reden vind ik het veel moeilijker om die kant op ook alles goed te doen. Maar naarmate de middag vordert, maak ik ook vorderingen op links en uiteindelijk maak ik ook naar links een paar mooie tochtjes op het water. Volgende week voor de laatste keer kiten hier op het eiland. Zin in! Als ik maandag